
تـرى ما رحـت من ’ كيـفي ، عشـان اتحمـل ذنـوبك ،
انـا شـفت الزمـن نـاوي عليـنا و قـلت له | خـذنـي |
و اذا قـالوا : رحـل عنـك حبيـبك .. فتـش ~ جيـوبك ~
تطمـّن ‘ قـلبـي ’ بـ / جيـبك .. حبيـبي لا تـدورنـي .. !
لـذلك قـلت في نفـسي ... ابي ابـعـد عن دروبـك
تـأكـد : غيـبتي : هـذي ، عـشـانـك [ انـت ]
صـدقـنـي... !!